ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΟΛΟΓΙΑ

Η εμφυτευματολογία αποτελεί την πλέον εξειδικευμένη επιστήμη της αποκατάστασης των απολεσθέντων δοντιών, με τη βοήθεια των οδοντικών εμφυτευμάτων.

Τα οδοντικά εμφυτεύματα είναι υποκατάστατα των ελλειπόντων φυσικών δοντιών, και αποτελούνται από ένα τμήμα που προσομοιάζει με τη ρίζα και ένα τμήμα που αντικαθιστά το δόντι.  Είναι κατασκευασμένα από τιτάνιο , ένα απόλυτα βιοσυμβατό υλικό, που χρησιμοποιείται και από τους ορθοπεδικούς. Δεν προκαλεί αλλεργική αντίδραση και δεν αποβάλλεται από τον ανθρώπινο οργανισμό.

Ασθενείς που έχασαν ένα ή περισσότερα δόντια και επιθυμούν να αποκαταστήσουν τη μάσηση, την ομιλία και την αισθητική τους. Απαραίτητη προϋπόθεση αποτελεί η επάρκεια του οστού στο σημείο της τοποθέτησης, ώστε να είναι δυνατή η τοποθέτηση επαρκούς μήκους και διαμέτρου εμφυτεύματος. Ακόμα και σε περίπτωση οστικού ελλείμματος, είναι δυνατή η υποκατάστασή του με την τοποθέτηση οστικών μοσχευμάτων. Κάθε ασθενής με ελεύθερο ιατρικό ιστορικό, ή σε συνεργασία με το θεράποντα ιατρό, σε περίπτωση κάποιου συστηματικού νοσήματος, μπορεί να δεχθεί μια επιεμφυτευματική αποκατάσταση.

Η τοποθέτηση του εμφυτεύματος είναι μια απλή και ανώδυνη διαδικασία, κατά την οποία -αφού προηγηθεί τοπική αναισθησία- εισάγεται το εμφύτευμα στο οστό και συρράπτεται η περιοχή. Τοποθετείται μια προσωρινή – μεταβατική προσθετική αποκατάσταση, ώστε μετά από 3-5 μήνες να είναι δυνατή και η τοποθέτηση του τεχνητού δοντιού.

Η τοποθέτηση των εμφυτευμάτων αποτελεί τη συντηρητικότερη μέθοδο αντικατάστασης των χαμένων δοντιών, καθώς δεν απαιτεί το τρόχισμα διπλανών υγιών δοντιών, όπως γίνεται κατά την τοποθέτηση γέφυρας. Επιπρόσθετα προλαμβάνει την απώλεια οστού που πραγματοποιείται στην περιοχή της εξαγωγής των δοντιών, κάτω από μια γέφυρα ή μία τεχνητή οδοντοστοιχία.

Συνήθως ο ασθενής αντιμετωπίζει ελάχιστο πόνο ή οίδημα, που ελέγχονται εύκολα με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή, ενώ δίνονται και οι κατάλληλες οδηγίες για τις πρώτες ημέρες, όσον αφορά τη μάσηση, την υγιεινή και το κάπνισμα.

ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΣΤΟΜΑΤΟΣ 

Περιλαμβάνει τη Χειρουργική Παθολογία και τη Χειρουργική της Στοματικής κοιλότητας, τη μελέτη δηλαδή των εγχειρητικών τεχνικών και της παθολογίας των νοσημάτων που η αντιμετώπισή τους πραγματοποιείται με χειρουργική επέμβαση εντός των ανατομικών ορίων της στοματικής κοιλότητας. Η πιο ευρέως διαδεδομένη επέμβαση χειρουργικής του στόματος αποτελεί η εξαγωγή δοντιού. Άλλα παραδείγματα αποτελούν η αφαίρεση εγκλείστων και ημιεγκλείστων δοντιών, κύστεων, οι ακρορριζεκτομές, η εκτομή χαλινών, η τοποθέτηση οδοντικών εμφυτευμάτων, η οστική αναγέννηση και ανάπλαση της φατνιακής ακρολοφίας ( GBR ) κ.ά.

Σε πολλές ενδοστοματικές χειρουργικές επεμβάσεις ή ακόμη και σε σχετικά απλές εξαγωγές, χρειαζόμαστε γρήγορη επούλωση και πλήρη αποκατάσταση των ιστών της περιοχής. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί εν μέρει με διάφορα συνθετικά υλικά – οστικά μοσχεύματα και μεμβράνες, κυρίως όμως με τη μέθοδο που εφαρμόζουμε σήμερα στο Ιατρείο μας χρησιμοποιώντας αυτόλογους βιολογικούς παράγοντες αίματος ( L – PRF ) από τον ίδιο τον ασθενή.

Αυτή η τεχνική της τοποθέτησης στο χειρουργικό πεδίο αιμοπεταλίων και αυξητικών παραγόντων από το αίμα του ιδίου του ασθένους είναι η πλέον σύγχρονη και αποτελεσματική διαδικασία που μας εγγυάται ταχύτατη επούλωση και εξαιρετική ποιότητα ιστών μετεγχειρητικά καθώς επίσης και την ελάχιστη δυνατή ταλαιπωρία του ασθενούς τις πρώτες μέρες μετά την επέμβαση.

ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΕΞΑΓΩΓΗ ΕΓΚΛΕΙΣΤΩΝ ΔΟΝΤΙΩΝ

Έγκλειστο καλείται ένα δόντι όταν δεν έχει ανατείλει κατά την αναμενόμενη γι’ αυτό χρονική στιγμή εντός της στοματικής κοιλότητας. Βρίσκεται εντός του φατνιακού οστού και περιβάλλεται από ούλα.

Δόντια τα οποία συχνότερα παραμένουν έγκλειστα είναι οι φρονιμίτες (σωφρονιστήρες) και οι κυνόδοντες. Ωστόσο και τα υπόλοιπα δόντια μπορούν να είναι έγκλειστα.

ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΙΚΗ

Η «αισθητική οδοντιατρική» αποτελεί ένα τομέα της κλασσικής οδοντιατρικής που ασχολείται με τη βελτίωση της εμφάνισης των δοντιών, των ούλων και γενικότερα της στοματογναθικής περιοχής και αναπτύσσεται ραγδαία. Στην ταχεία ανάπτυξη του συμβάλλει σημαντικά τόσο η επιθυμία του ατόμου για ένα όμορφο χαμόγελο όσο και η πρόοδος της τεχνολογίας των οδοντιατρικών βιοϋλικών και των εφαρμοζόμενων τεχνικών. Η περιοχή του στόματος καταλαμβάνει το 1/3 της περιοχής του προσώπου, αλλά στην εντύπωση που απεικονίζει κανείς για την εμφάνιση του ίσως είναι πιο σημαντική, καθώς είμαι μια ζώνη που επιτελεί ένα σύνολο κινητικών λειτουργιών. Ζωτικές λειτουργείς όπως η μάσηση, η επικοινωνία, η ομιλία-άρθρωση, η εκδήλωση συναισθημάτων και μερικές φορές και η αναπνοή συντελούνται από το στόμα.

Η αισθητική οδοντιατρική προϋποθέτει ένα άριστα καταρτισμένο σχέδιο θεραπείας για την ανάπτυξη μιας σχέσης εμπιστοσύνης και συνεργασίας μεταξύ του θεράποντα και του ασθενούς. Το σχέδιο θεραπείας πρέπει να έχει μια ολιστική προσέγγιση και να είναι απόλυτα εξατομικευμένο. Στηρίζεται στο τρίπτυχο διάγνωση-πρόληψη-θεραπεία, απορρέει ύστερα από εκτενή συζήτηση με τον ασθενή όπου προσδιορίζονται οι απαιτήσεις του και κατά πόσο εκείνες είναι ρεαλιστικές. Το θεραπευτικό κομμάτι, η περιοδοντική και ενδοδοντική θεραπεία (απονεύρωση), προηγούνται πάντα του αισθητικού.

 ΕΜΦΡΑΞΕΙΣ

Παρατηρώντας τα δόντια μας, αμέσως διαπιστώνουμε ότι δεν αποτελούνται από λείες επίπεδες επιφάνειες. Ειδικά η οριζόντια επιφάνεια των πίσω δοντιών χαρακτηρίζεται από έντονα αυλάκια και βαθουλώματα. Αυτές οι ανατομικές διαμορφώσεις που ονομάζονται οπές και σχισμές συντελούν στην κατάτμηση και στη μάσηση των τροφών. Τα σημεία αυτά είναι αδύνατο να διατηρηθούν καθαρά ακόμα και με σχολαστικό βούρτσισμα και είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στην εμφάνιση τερηδόνας. Σε ποσοστό υψηλότερο του 70% των σφραγισμάτων παγκοσμίως, αυτά αφορούν τις μασητικές επιφάνειες των πίσω δοντιών.

Οι οδοντικές προληπτικές εμφράξεις (sealants) είναι ένα εύπλαστο ρητινώδες υλικό που τοποθετείται συνήθως στις μασητικές επιφάνειες των πίσω δοντιών (γομφίων και προγόμφιων) και λειτουργούν ως φραγμός εκεί που αναπτύσσεται πιο συχνά η τερηδόνα. Η διαδικασία τοποθέτησης των sealants είναι μια απλή και εντελώς ανώδυνη διαδικασία. Δεν απαιτεί τρόχισμα των δοντιών ούτε την εφαρμογή τοπικής αναισθησίας.

Η διάρκεια ζωής των sealants μέσα στο στόμα κυμαίνεται από 5 έως 8 χρόνια ή και περισσότερο. Επειδή η τοποθέτησή τους δεν προκαλεί καμία φθορά στα δόντια, μπορούμε να την επαναλάβουμε όσες φορές θέλουμε. Η εφαρμογή των sealants έχει ένδειξη σε όλα τα παιδιά άνω των 5 ετών μέχρι την ενηλικίωση τους. Είναι προφανές, πως όλες οι ηλικίες και ιδίως άτομα που έχουν ευπάθεια στην τερηδόνα, μπορούν να ωφεληθούν από την διενέργεια προληπτικών οδοντικών εμφράξεων.

Η προληπτική έμφραξη δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε περιπτώσεις προχωρημένης τερηδόνας. Η προστασία που παρέχουν τα sealants στα σημεία που εφαρμόζονται αγγίζει το 100%. Παρόλα αυτά οφείλει να τονιστεί ότι οι προληπτικές οδοντικές εμφράξεις (sealants) αποτελούν μέρος μόνο, ενός προγράμματος στοματικής υγιεινής που περιλαμβάνει σωστό βούρτσισμα των δοντιών και καθαρισμό από οδοντίατρο σε τακτά χρονικά διαστήματα.

ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΣ ΔΟΝΤΙΩΝ

Ο καθαρισμός ή αλλιώς αποτρύγωση των δοντιών είναι η διαδικασία κατά την οποία αφαιρείται η πέτρα (τρυγία) και τα μαλακά υπολείμματα οδοντικής μικροβιακής πλάκας που εναποτίθενται στα δόντια. Στο Οδοντιατρείο μας, για την απομάκρυνση των εναποθέσεων στα δόντια χρησιμοποιούμε  συσκευή EMS υπερήχων και αεροστίλβωση – αεραποτριβή Air Flow EMS .

Η τρυγία και η μικροβιακή πλάκα είναι η κύρια αιτία δημιουργίας αρχικά, φλεγμονής, με την μορφή της ουλίτιδας στο στόμα. Ο ασθενής μπορεί σε αυτή τη φάση να παρατηρήσει αιμορραγία κατά το βούρτσισμα. Αν αφεθεί χωρίς θεραπεία η ουλίτιδα εξελίσσεται σε περιοδοντίτιδα, όπου σε αυτή την περίπτωση εκτός απ’ τα ούλα αρχίζει να προσβάλλεται και ο στηρικτικός ιστός του δοντιού (συνδετικός ιστός και φατνιακό οστό). Στις περιπτώσεις αυτές το δόντι αρχίζει και χάνει προοδευτικά την στήριξη του η οποία οδηγεί σε απορρόφηση του οστού που περιβάλλει το δόντι και τελικά σε προχωρημένα στάδια εμφανίζεται κινητικότητα του δοντιού.

Οι καταστάσεις αυτές αν μείνουν αθεράπευτες μπορούν να οδηγήσουν σε απώλεια δοντιών και συνακόλουθα να δημιουργήσουν προβλήματα τόσο στην ικανότητα μάσησης, θρέψης αλλά και στην αισθητική του στόματος αλλά και τελικά στην αισθητική του προσώπου.

ΕΝΔΟΔΟΝΤΟΛΟΓΙΑ

Ασχολείται με τη διάγνωση και τη θεραπεία της βλάβης του πολφού των δοντιών καθώς και των πολφικής αιτιολογίας βλαβών των περιοδοντικών και περιακρορριζικών ιστών που τα περιβάλλουν και τα στηρίζουν.

Μερικές φορές ένα δόντι που έχει απονευρωθεί δεν επουλώνεται όπως αναμένεται και είναι πιθανόν να πονέσει ή και να πρηστεί μετά από μήνες ή και χρόνια αφού έχει ολοκληρωθεί η απονεύρωση. Αν το δόντι σας δεν ανταποκρίνεται στην θεραπεία της απονεύρωσης ή δημιουργούνται νέα προβλήματα, έχετε μία δεύτερη ευκαιρία: να επαναληφθεί η ενδοδοντική θεραπεία (απονεύρωση).

Στόχος της ενδοδοντικής θεραπείας είναι η διατήρηση των δοντιών στο στόμα και η αποφυγή της εξαγωγής τους όταν μολυνθεί ή νεκρωθεί ο πολφός τους, δηλαδή ο ζωντανός ιστός που βρίσκεται μέσα σε κάθε δόντι και παρέχει ζωτικότητα και αισθητικότητα στα δόντια.

Κατά την ενδοδοντική θεραπεία  αρχικά αφαιρείται ο πολφός του δοντιού, γίνεται απολύμανση και αποστείρωση  των ριζικών σωλήνων – που αποτελούν τη συνέχεια του μυλικού θαλάμου και περιέχουν τα νεύρα και τα αγγεία του δοντιού και τέλος ακολουθεί η ερμητική έμφραξη των ριζικών σωλήνων του δοντιού.

Όπως συμβαίνει ενίοτε με οποιαδήποτε ιατρική ή οδοντιατρική επέμβαση, ένα δόντι μπορεί να μην επουλωθεί όπως αναμενόταν μετά από την αρχική απονεύρωση λόγω διαφόρων αιτιών:

• Στενοί ή κεκαμμένοι σωλήνες οι οποίοι δεν επεξεργάστηκαν (“καθαρίστηκαν”) κατά την διάρκεια της αρχικής επέμβασης (απονεύρωσης).
• Πολύπλοκη ανατομία των σωλήνων που δεν εντοπίστηκε στην πρώτη απονεύρωση.
• Η τοποθέτηση στεφάνης ή μόνιμης έμφραξης (σφραγίσματος) καθυστέρησε μετά την ολοκλήρωση της αρχικής απονεύρωσης.
• Η αποκατάσταση (στεφάνη ή έμφραξη) δεν παρεμπόδισε την επιμόλυνση μέσω του σάλιου στο εσωτερικό του δοντιού. Ήταν με λίγα λόγια ελαττωματική.

Σε άλλες περιπτώσεις, ένα καινούριο πρόβλημα μπορεί να θέσει σε κίνδυνο ένα επιτυχώς θεραπευμένο δόντι. Για παράδειγμα :

• Ανάπτυξη νέας τερηδόνας μπορεί να εκθέσει το υλικό έμφραξης της απονεύρωσης σε μικρόβια, προκαλώντας καινούρια μόλυνση στο δόντι.
• Μία χαλαρή, ραγισμένη ή σπασμένη στεφάνη ή έμφραξη μπορεί να εκθέσει το δόντι σε νέα μόλυνση.
• Το δόντι έχει κάταγμα.

Κατά την επανάληψη της ενδοδοντικής θεραπείας (απονεύρωσης), ο Οδοντίατρος σας θα αφαιρέσει το υλικό της έμφραξης που είχε τοποθετηθεί στους ριζικούς σωλήνες αρχικά. Στη συνέχεια ,  θα εξετάσει πολύ προσεκτικά το δόντι για επιπρόσθετους ριζικούς σωλήνες ή νέα μόλυνση. Τότε, θα καθαρίσει  και θα επεξεργαστεί εκ νέου τους ριζικούς σωλήνες, θα επανατοποθετήσει καινούριο εμφρακτικό υλικό στο εσωτερικό του δοντιού (ριζικοί σωλήνες) και θα σφραγίσει με προσωρινό σφράγισμα το δόντι.

Μόλις το δόντι επουλωθεί (σταματήσει να πονάει), ο οδοντίατρός σας θα τοποθετήσει καινούρια στεφάνη ή άλλη αποκατάσταση για να το προστατέψει.

 ΑΠΛΗ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΕΞΑΓΩΓΗ ΕΓΚΛΕΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΗΜΙ-ΕΓΚΛΕΙΣΤΩΝ ΦΡΟΝΙΜΙΤΩΝ

Εξαγωγή δοντιού είναι η απομάκρυνση ενός ή περισσοτέρων δοντιών από τον οδοντικό φραγμό.

Συνήθως, η εξαγωγή δοντιού γίνεται σε χαλασμένα δόντια από την  τερηδόνα, σε περιοδοντική ασθένεια, σε τραύμα δοντιού- ιδίως όταν συνυπάρχει και πονόδοντος- σε μη σωστή ανάπτυξη δοντιών π.χ έγκλειστοι φρονιμίτες) και στην ορθοδοντική (συχνά προγόμφιοι) για να δημιουργηθεί χώρος, ώστε τα υπόλοιπα δόντια να ισιώσουν.Η εξαγωγή δοντιού είναι, συνήθως, σχετικά απλή διαδικασία και γίνεται με χρήση τοπικών αναισθητικών. Μερικά δόντια είναι πιο δύσκολο να αφαιρεθούν για διάφορους λόγους, όπως η θέση του δοντιού και το σχήμα των ριζών των δοντιών.

Οι φρονιμίτες ή οι τρίτοι γομφίοι, σύμφωνα με την ιατρική ορολογία,  είναι τα τελευταία δόντια της μόνιμης οδοντοφυΐας που αναπτύσσονται και εμφανίζονται στο στόμα προς το τέλος της εφηβείας, όπου και ξεκινάει η περίοδος  της ενηλικίωσης και το άτομο ωριμάζει και αποκτά φρόνηση. Τα δόντια αυτά πολλές φορές δημιουργούν προβλήματα, είτε με τον πόνο που προκαλούν κατά την ανατολή τους, είτε από τις επιπλοκές που μπορούν να δημιουργήσουν σε περιπτώσεις που βρίσκονται σε λανθασμένη, έκτοπη θέση ανατολής.

Εάν ένα δόντι είναι μέσα στο οστό(π.χ έγκλειστοι ή ημιέγκλειστοι φρονιμίτες) η εξαγωγή μπορεί να χρειαστεί να γίνει με χειρουργικό τρόπο, ο οποίος  περιλαμβάνει την κοπή  και αφαίρεση του οστού που συγκρατεί το δόντι. Αφού το δόντι αφαιρεθεί, τοποθετούνται ράμματα.

Στην πλειονότητα των περιπτώσεων δεν αναμένονται προβλήματα ή επιπλοκές κατά τη διάρκεια ή μετά την εξαγωγή δοντιού. Όμως μερικές φορές μια εξαγωγή μπορεί να εμφανίσει απρόβλεπτες επιπλοκές.

Οι πιθανές επιπλοκές μιας εξαγωγής δοντιού μετά την επέμβαση περιλαμβάνουν:

• Ξηρό φατνίο. Ο χώρος όπου βρίσκονταν οι ρίζες (φατνίο) μολύνεται,  σταματάει η αιμάτωση του, αρχίζει να νεκρώνεται και ο ασθενής πονάει πάρα πολύ. Υπάρχει ισχυρός πόνος που συνοδεύεται ενίοτε με δυσώδη οσμή. Παρουσιάζεται 2-3 μέρες μετά την εξαγωγή.
• Μόλυνση. Υπάρχει πιθανότητα να εισχωρήσουν μικρόβια στη πληγή, ιδιαίτερα σε ασθενείς με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα ή όταν δεν τηρούνται σωστά οι μετεγχειρητικές οδηγίες. Σε περίπτωση υψηλού κινδύνου μόλυνσης, ο οδοντίατρος θα συνταγογραφήσει αντιβιοτικά για πριν και μετά την εξαγωγή.
• Υπερβολική αιμορραγία και / ή οίδημα, ερυθρότητα ή πυρετός.
• Βλάβη στο νεύρο και μούδιασμα στο κάτω χείλος ή στη γλώσσα
• Πόνος. Είναι συνηθισμένος μετά από εξαγωγή  και ιδιαίτερα μετά από δύσκολες επεμβάσεις. Λαμβάνονται αναλγητικά  σύμφωνα με τις οδηγίες του οδοντιάτρου.

Για την αποφυγή των ανωτέρω πρέπει να  ακολουθούνται  οι οδηγίες του οδοντιάτρου, πριν, μετά και κατά την διάρκεια της επεμβάσεως.

ΟΥΛΟΒΛΕΝΝΟΓΟΝΙΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ

Δεν είναι λίγες οι φορές που νομίζουμε ότι βλέπουμε ίσια και όμορφα δόντια, όμως παρατηρώντας τα λίγο καλύτερα διακρίνουμε ότι είναι μικρά ή τα ούλα που τα περιβάλλουν είναι ανομοιόμορφα. Κατά αυτό τον τρόπο η οδοντοστοιχία του ασθενή δεν αναδεικνύεται σωστά. Για να υπάρξει ένα τέλειο χαμόγελο δεν αρκεί να είναι τέλεια μόνο τα δόντια αλλά και το περίγραμμά τους, δηλαδή τα ούλα. Η σύγχρονη Οδοντιατρική μέσω των τεχνικών της Ουλοβλεννογόνιας Χειρουργικής  έχει την λύση με διάφορες μεθόδους και μέσα, που με τη συμβολή τους δημιουργούμε υγιή ούλα και δόντια πετυχαίνοντας έτσι ένα όμορφο χαμόγελο.

Η Ουλοβλεννογόνια Χειρουργική είναι ένα σύνολο από διάφορες  χειρουργικές τεχνικές. Έχει ως στόχο την αναδιαμόρφωση των ούλων κι εξυπηρετεί τόσο αισθητικούς όσο και θεραπευτικούς σκοπούς. Η τεχνική αυτή χρησιμοποιείται από εξειδικευμένους χειρουργούς οδοντιάτρους, τους περιοδοντολόγους σε διάφορες περιπτώσεις:

·      Υφίζησης ούλου: όταν δηλαδή τα ούλα έχουν απομακρυνθεί από τα δόντια και έχουν αφήσει εκτεθειμένη τη ρίζα. Αυτό μπορεί να συμβεί για διάφορους λόγους όπως είναι ο λανθασμένος τρόπος βουρτσίσματος  των δοντιών ή έπειτα από ορθοδοντική θεραπεία.

·     «Ουλικού χαμόγελου»: Σε πολλούς ασθενείς συμβαίνει τα ούλα τους ανατομικά να καλύπτουν μεγαλύτερη επιφάνεια απ’ ότι τα δόντια, με αποτέλεσμα όταν χαμογελάνε τα δόντια να φαίνονται πολύ μικρά.

·      Υπερπλασίας: Διόγκωσης δηλαδή των ούλων. Μπορεί να προκληθεί είτε λόγω περιοδοντίτιδας, είτε λόγω ορμονικών διαταραχών (π.χ εγκυμοσύνη), είτε λόγω λήψεως συγκεκριμένης φαρμακευτικής αγωγής, κακής, είτε κακής υγιεινής.

·      Υπερτροφικού χαλινού: Του ιστικού δηλαδή υμένα που ενώνει το κάθε χείλος χωριστά με τη βλεννογόνο του στόματος. Η υπερτροφία του χαλινού οφείλεται κυρίως σε κληρονομικούς λόγους.

Υπάρχουν ωστόσο διάφοροι τρόποι και τεχνικές για να διορθώσουμε τα παραπάνω ανάλογα με το εκάστοτε πρόβλημα. Ενδεικτικά αναφέρουμε τις παρακάτω :

·         Ουλοπλαστική

·         Ουλεκτομή

·         Εκτομή χαλινού ή αλλιώς χαλινεκτομή

·         Επιμήκυνση μύλης

·         Μυλικά μετατοπιζόμενος κρημνός

·         Πλάγιος μετατοπιζόμενος κρημνός

·         Ακροριζικά μετατοπιζόμενος κρημνός

·         Ελεύθερο ουλικό μόσχευμα

ΛΕΥΚΑΝΣΗ ΔΟΝΤΙΩΝ

Λεύκανση δοντιών είναι η διαδικασία, την οποία πραγματοποιεί ο οδοντίατρος με σκοπό να βελτιώσει το χρώμα δοντιών του ασθενούς αλλά και να αυξήσει τη φωτεινότητα τους. Χάρη στη διαδικασία της λεύκανσης ασθενείς με κίτρινα ή δυσχρωμικά δόντια έχουν τη δυνατότητα να βελτιώσουν την εμφάνιση των δοντιών τους και να αποκτήσουν και πάλι ένα υγιές και λαμπερό χαμόγελο.

Το χρώμα των δοντιών διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο, με συχνότερες τις αποχρώσεις του κίτρινου ή ακόμα και του γκρι. Κάποιοι γεννιούνται με εμφανώς πιο κίτρινα δόντια, ενώ άλλοι παραπονιούνται οτι τα δόντια τους χάνουν σταδιακά το αρχικό φωτεινό χρώμα τους και γίνονται πιο σκοτεινά και κίτρινα.

Τα δόντια με την πάροδο του χρόνου χάνουν σιγά – σιγά το φωτεινό χρώμα τους και γίνονται πιο κίτρινα και σκούρα. Αυτό είναι μία φυσιολογική εξέλιξη, καθώς με τα χρόνια εναποτίθεται μεγαλύτερο ποσό οδοντίνης εσωτερικά των δοντιών. Η οδοντίνη (οδοντικός ιστός κάτω από το σμάλτο των δοντιών) διαθέτει από τη φύση της ένα πιο σκούρο κίτρινο χρώμα και στην ουσία είναι αυτή που καθορίζει το χρώμα των δοντιών μας. Η εναπόθεση οδοντίνης σε συνδυασμό με την αποτριβή του σμάλτου των δοντιών, που επίσης συμβαίνει με το πέρασμα των χρόνων, δικαιολογούν συχνά το φαινόμενο του αποχρωματισμού των δοντιών.

Διάφοροι άλλοι παράγοντες που επίσης ευθύνονται για τη μεταβολή του χρώματος των δοντιών είναι το κάπνισμα, η κατανάλωση κόκκινου κρασιού ή αναψυκτικών με χρωστικές κλπ. Επίσης η κακή στοματική υγιεινή οδηγεί στην κατακράτηση πλάκας και πέτρας στην επιφάνεια των δοντιών, με αποτέλεσμα τα δόντια να εμφανίζονται δυσχρωμικά και κίτρινα. Παλιά χαλασμένα σφραγίσματα, όπως και τα μαύρα σφραγίσματα του αμαλγάματος προσδίδουν στα δόντια ένα γκρίζο ή κίτρινο χρώμα. Το ίδιο σκουρόχρωμο γκρι χρώμα παρουσιάζουν συχνά τα απονευρωμένα δόντια ή δόντια που έχουν νεκρωθεί και χρειάζεται να απονευρωθούν. Επιπρόσθετα, δόντια με παλιές μεταλλοκεραμικές στεφάνες δοντιών (θήκες) εμφανίζουν ένα γκρι χρώμα στην περιοχή των ούλων.

Υπάρχουν 3 τεχνικές λεύκανσης:

• Λεύκανση στο οδοντιατρείο. Η λεύκανση στο ιατρείο γίνεται υπό την επιτήρηση του οδοντιάτρου και διαρκεί περίπου 1 ώρα. Οι οδοντίατροι αρχικά καθαρίζουν επιμελώς τα ούλα ωστέ να μην υπάρχει πέτρα και στιλβώνουν (γυαλίζουν) τα δόντια. Στη συνέχεια εια ακολουθεί η απομόνωση των ούλων με ειδικό υλικό απομόνωσης, ώστε το λευκαντικό υλικό να μην έρθει σε επαφή με τα ούλα και τα ερεθίσει. Αμέσως μετά τοποθετείται η  λευκαντική ουσία στην οδοντική επιφάνεια των δοντιων που πρόκειται να υποβληθούν σε λεύκανση. Το υλικό παραμένει πάνω στα δόντια ανάλογα με τις οδηγίες του κατασκευαστή (συνήθως 30 – 40 λεπτά). Τέλος οι οδοντίατροι ξεπλένουν το λευκαντικό υλικό και ο ασθενής είναι έτοιμος με ένα φωτεινό και λαμπρό χαμόγελο.
• Λεύκανση στο σπίτι. Η λεύκανση στο σπίτι πραγματοποιείται στην ουσία από τον ίδιο τον ασθενή, ο οποίος φορά ειδικά μασελάκια λεύκανσης τα οποία γεμίζει με λευκαντικό υλικό που του έχει δώσει ο οδοντίατρος. Στο πρώτο ραντεβού οι οδοντίατροι θα καθαρίσουν τα ούλα και τα δόντια του ασθενούς και θα προχωρήσουν στη λήψη αποτυπώματος, το οποίο θα σταλεί στον οδοντοτεχνίτη για να κατασκευάσει  ειδικά εξατομικευμένα μασελάκια λεύκανσης για  τον ασθενή. Στο εμπόριο κυκλοφορούν και προκατασκευασμένα μασελάκια για λεύκανση, τα οποία όμως δύσκολα προσαρμόζουν ακριβώς στο στόμα του κάθε ασθενή. Με τα προκατασκευασμένα μασελάκια υπάρχει πιθανότητα η λευκαντική ουσία να προωθηθεί στα ούλα και να τα ερεθίσουν. Γι αυτό το λόγο είναι καλύτερο ο ασθενής να κατασκευάζει εξατομικευμένα μασελάκια στον οδοντίατρο που να του προσαρμόζουν ακριβώς πάνω στα δικά του δόντια.
• Συνδυασμός λεύκανσης στο οδοντιατρείο και στο σπίτι. Είναι ένας συνδυασμός των δύο παραπάνω τεχνικών. Ανάλογα με την τεχνική και τη φιλοσοφία του κάθε οδοντιάτρου εκετελείται πρώτα μία συνεδρία λεύκανσης στο ιατρείο και ο ασθενής συνεχίζει τη λεύκανση στο σπίτι γαι 7 – 10 μέρες στο σπίτι ή αντίστροφα εκτελείται πρώτα η λεύκανση στο σπίτι από τον ασθενή και σε δεύτερη φάση πραγματοποιείται μία συνεδρία ΄λεύκανσης στο ιατρείο. Αξίζει να σημειωθεί ότι με τη συγκεκριμένη τεχνική ο ασθενής έχει το καλύτερο και σταθερότερο αποτέλεσμα που θα μπορούσε να αποκτήσει.

ΠΕΡΙΠΡΟΣΘΕΤΙΚΕΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ

Τα δόντια που χάνονται πρέπει να αντικαθίστανται άμεσα καθώς η απώλειά τους έχει επίπτωση και στην υγεία και στην αισθητική του στόματος. Mε τον όρο προσθετική αποκατάσταση εννοούμε την οποιαδήποτε ακίνητη ή κινητή προσθετική εργασία, η οποία καλείται να αναπληρώσει την χαμένη οδοντική ουσία.

A.    Ακίνητη Προσθετική

Στεφάνες: Η στεφάνη (θήκη) είναι μία προσθετική εργασία που αγκαλιάζει σφικτά το δόντι έχοντας το σχήμα, μέγεθος και χρώμα ενός φυσικού δοντιού. Προκειμένου να κατασκευαστεί μια στεφάνη τροχίζεται η εξωτερική επιφάνεια του δοντιού αφαιρώντας οδοντική ουσία. Η πορσελάνη χτίζεται στην εξωτερική επιφάνεια του μετάλλου (χρωμιο-κοβάλτιο ή ευγενή κράματα) και έχει το χρώμα των διπλανών δοντιών έτσι ώστε να ταιριάζει απόλυτα με αυτά. Υπάρχει ακόμη η δυνατότητα κατασκευής στεφάνης χωρίς μεταλλικά στοιχεία (ολοκεραμική: ζιρκονία, διπυριτικό λίθιο).

Γέφυρες: Η γέφυρα  χρησιμοποιείται όταν λείπει ένα δόντι και θέλουμε να καλύψουμε το νωδό διάστημα χωρίς τη χρήση εμφυτευμάτων. Είναι σαν θήκες κολλημένες μεταξύ τους, οι οποίες συγκολλώνται στα γειτονικά τροχισμένα δόντια. Τα υλικά κατασκευής είναι τα ίδια με αυτά των στεφάνων. Σε όλα τα στάδια που μεσολαβούν από το τρόχισμα μέχρι την τελική συγκόλληση της προσθετικής εργασίας, ο ασθενής φεύγει πάντα από το ιατρείο με προσωρινές (μεταβατικές) στεφάνες/ γέφυρες. Έτσι εξασφαλίζεται η αισθητική εμφάνιση του ασθενούς, ο οποίος σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί συνεχίζει κανονικά την καθημερινότητα του. Η επιλογή του υλικού και ο τρόπος κατασκευής εξαρτάται από διάφορους παράγοντες και η επιλογή είναι εξατομικευμένη για κάθε περιστατικό.

B.    Κινητή Προσθετική

Οι κινητές προσθέσεις είναι η μερική οδοντοστοιχία και η ολική οδοντοστοιχία. Η πρώτη στηρίζεται σε δόντια και σε ιστούς, ενώ η ολική οδοντοστοιχία εξασφαλίζει την συγκράτηση και σταθερότητα μόνο από τους ιστούς. Η λύση αυτή μπορεί να είναι μια λύση μόνιμη όταν η τοποθέτηση των εμφυτευμάτων δεν είναι εφικτή. Μετά την είσοδο των εμφυτευμάτων στην οδοντιατρική όλο και περισσότερος κόσμος ανατρέχει σε προσθετικές λύσεις που περιλαμβάνουν οδοντικά εμφυτεύματα.

Οι  τεχνητές  οδοντοστοιχίες γενικά  βελτιώνουν  τη μασητική ικανότητα και την ομιλία, παρέχοντας την κατάλληλη υποστήριξη στους μύες του προσώπου. Επίσης, ενισχύουν  την αισθητική εικόνα του προσώπου.

Οι τεχνητές οδοντοστοιχίες,  όταν τοποθετούνται για πρώτη φορά στο στόμα, χρειάζονται τον κατάλληλο χρόνο εξοικείωσης των ασθενών με τα “καινούρια τους δόντια “. Αυτό  συμβαίνει σχεδόν πάντα ανεξάρτητα από το πόσο καλά  είναι κατασκευασμένες.  Αν όμως οι ασθενείς εφαρμόσουν τις οδηγίες του γιατρού τους τα προβλήματα αυτά ελαχιστοποιούνται.

Γ.Προσθετική επί εμφυτευμάτων

Ένα εμφύτευμα μπορεί να τοποθετηθεί άμεσα μετά από την αφαίρεση ενός δοντιού ή σε μία δεύτερη χειρουργική επέμβαση. Παρομοίως η οδοντική επιεμφυτευματική αποκατάσταση μπορεί να πραγματοποιηθεί άμεσα ή μετά από κάποιο χρονικό διάστημα. Η επιλογή εξαρτάται από την γενική υγεία του ασθενή, την ποιότητα και την ποσότητα του περιβάλλοντος οστού, το σημείο τοποθέτησης, τις μασητικές δυνάμεις που δέχεται από άλλα δόντια και βέβαια από την εξατομικευμένη προτίμηση του οδοντιάτρου.
Σε κάθε περίπτωση εξασφαλίζεται η αισθητική, φωνητική και μασητική λειτουργία του στόματος.