Είναι ουσιαστικά φλεγμονή των ούλων. Τα ούλα αποκτούν έντονο κόκκινο χρώμα, διογκώνονται και αιμορραγούν εύκολα. Σε αυτό το στάδιο η νόσος είναι ακόμη  αναστρέψιμη. Αν δεν αντιμετωπιστεί μπορεί να φτάσουμε σε μια πιο σοβαρή κατάσταση που ονομάζεται περιοδοντίτιδα. Σε αυτή τη περίπτωση έχουμε καταστροφή του οστού και των άλλων ιστών που στηρίζουν τα δόντια. Η θεραπεία γίνεται πιο περίπλοκη και μερικές φορές με αμφίβολη πρόγνωση.

Δυστυχώς τίποτα δεν κρατάει για πάντα. Τα πάντα φθείρονται. Το πιο σημαντικό είναι το δόντι μας, όχι η αποκατάσταση. Άρα η αποκατάσταση πρέπει να αλλάξει όταν οι ιδιότητες του υλικού που χρησιμοποιήσαμε, φθίνουν. Το μαύρο σφράγισμα πρέπει να αλλάζει στα 9-11 χρόνια, και το άσπρο μετά τα 7-8 χρόνια.

Όχι, η λευκαντική ουσία που χρησιμοποιείται είναι ήπια και επηρεάζει μόνο επιφανειακά το σμάλτο των δοντιών. Τονίζεται ότι απαιτείται διάστημα 7-14 ημερών μετά την λεύκανση για να επανέλθει το σμάλτο στην αρχική του κατάσταση, για αυτό και δίνεται έμφαση στην καλή στοματική υγιεινή και την αποφυγή καπνίσματος ή πρόσληψης τροφών με χρωστικές (καφές, τσάι, κόκκινο κρασί, παντζάρια κ.α.) σε αυτό το χρονικό διάστημα.

Η τοποθέτηση εμφυτεύματος είναι πιο ανώδυνη και από μια εξαγωγή. Οι επιπλοκές είναι σπάνιες και η μετεγχειρητική πορεία είναι πολύ καλή. Υπάρχει η δυνατότητα να αποκατασταθεί πλήρως ένα νωδό άτομο 24 ώρες από την τοποθέτηση των εμφυτευμάτων.

Τα μαύρα σφραγίσματα προϋποθέτουν περισσότερο τρόχισμα υγιούς δοντιού, γιατί η συγκράτηση τους στα δόντια είναι καθαρά μηχανική. Επίσης το χρώμα τους είναι πολύ διαφορετικό από αυτό των δοντιών. Τέλος, οι φυσικές ιδιότητες του υλικού είναι πολύ διαφορετικές από αυτές του δοντιού. Με τα άσπρα σφραγίσματα, χρησιμοποιούμε υλικά στο χρώμα των δοντιών, και με παρόμοιες ιδιότητες ώστε να δημιουργήσουμε μια ανθεκτική αποκατάσταση με προβλεψιμότητα, και υψηλή αισθητική χωρίς να τροχίσουμε υγιή οδοντική ουσία.

Κάθε χρόνο πρέπει να γίνεται έλεγχος στα δόντια και στα ούλα, ακόμα και αν δεν νιώθουμε κάποια ενόχληση. Κάθε 6 μήνες τα παιδιά και ασθενείς με περιοδοντοπάθειες.

Βουρτσίζουμε τα δόντια μας τουλάχιστον 2 φορές την ημέρα (πρωί και βράδυ). Το βραδινό είναι το σημαντικότερο.

Τοποθετούμε τις τρίχες της οδοντόβουρτσας υπό γωνία 45 μοιρών σε σχέση με τα δόντια,ώστε ένα μέρος των τριχών να έρχεται σε επαφή με το δόντι κι ένα με τα ούλα.Γι` αυτό το λόγο συνίσταται η χρήση της μαλακής βούρτσας όπου οι τρίχες λυγίζουν πιο εύκολα και οι μύτες των τριχών μπορούν να εισχωρήσουν ανάμεσα στο ούλο και στο δόντι όπου συσσωρεύεται η μικροβιακή πλάκα.Στη συνέχεια, κάνουμε μικρές κινήσεις σαν δόνηση και απομακρύνουμε την πλάκα χωρίς να παραλείπουμε κάποια οδοντική επιφάνεια (εξωτερική,εσωτερική και μασητική του δοντιού).Στο τέλος, καθαρίζουμε και την άνω επιφάνεια της γλώσσας.

Η πιθανότερη αιτία να φτύνει ένας ασθενής αίμα αφού βουρτσίσει τα δόντια είναι ότι πάσχει από ουλίτιδα. Υπάρχει όμως πιθανότητα είτε ο ασθενής να πιέζει πολύ τα ούλα του κατά το βούρτσισμα (οπότε και να ματώνουν) είτε η οδοντόβουρτσα να είναι παλιά και να τραυματίζει τα ούλα. Σε κάθε περίπτωση είναι αναγκαία η έγκαιρη επίσκεψη στον οδοντίατρο για την απαραίτητη διάγνωση και για να πραγματοποιήσει ίσως καθαρισμό δοντιών.

Η όψη πορσελάνης είναι ουσιαστικά ένα λεπτό κεραμικό κέλυφος (πορσελάνη), που τοποθετείται στην μπροστινή πλευρά του δοντιού. Οι όψεις πορσελάνης συνήθως χρησιμοποιούνται για την συγκάλυψη δυσχρωμιών, φωτίζουν τα δόντια και βελτιώνουν το χαμόγελο.